De Friese taal, ontstaan rond het jaar 500, is een van de oudste levende talen in Europa. Een interessante zin uit deze taal is “sa dwaan we dat,” wat “zo doen wij dat” betekent. Deze zin biedt een fascinerend inkijkje in de evolutie van de Friese taal en cultuur.
In de vroege stadia van de Friese taal, tot ongeveer 1830, kon het woord “dwaan” (doen) overal in de zin geplaatst worden. Dit gaf de sprekers een grote mate van vrijheid en flexibiliteit in hun zinsopbouw. Echter, na 1830 begon de taal zich te standaardiseren en werd “dwaan” voornamelijk aan het einde van de zin geplaatst. Tegelijkertijd werd het woord “dwaan” geleidelijk vervangen door “dogge,” wat eveneens “doen” betekent.
In dezelfde periode onderging de Friese cultuur ook visuele veranderingen. De Friezen lieten zich inspireren door de vlag van de Ommelanden uit Groningen. Deze invloeden leidden tot de creatie van de huidige Friese vlag, zoals we die vandaag de dag kennen, met zijn kenmerkende pompeblêden (waterleliebladeren) en blauwe en witte banen.